به بهانه اجرای نمایش «خاله سوسکه»
درگیریهای خاله سوسکه در ورامین برای کودکان روایت میشود
علی بیابی که تصمیم دارد نمایش «خاله سوسکه» را در فرهنگسرای رازی شهرستان ورامین روی صحنه ببرد گفت: «این اثر نمایشی کاری ویژه کودکان است که ۶۰ درصد آن به صورت پلی بک و ۴۰ درصد آن با صدای بچهها اجرا میشود».
علی بیابی در گفتوگو با تئاتر تهران گفت: «نمایش «خاله سوسکه» بر اساس قصه خاله سوسکه بیژن مفید نوشته شده و داستان سوسکی را روایت میکند که به استان همدان باید سفر کند».
وی در خصوص مضمون این اثر بیان کرد: «در مسیر رسیدن خاله سوسکه به همدان این شخصیت با قصاب، بز و دیگر کاسبان محله روبهرو میشود که هر یک با رفتاری که میکنند، پندی را به مخاطب نمایش آموزش میدهند».
کارگردان «خاله سوسکه» در خصوص پیامهای آموزشی این اثر برای کودکان تشریح کرد: «اولین چیزی که در نمایش از آن صحبت میشود آموزش نوع بیان و فرهنگ صحبتکردن است. اگر اخلاق داشته باشیم قطعا راحتتر به نتیجه مطلوب میرسیم. در این نمایش خاله سوسکه درگیریهایی پیدا میکند که نشان میدهد پرخاشگری و رفتارهای تند خوب نیست و در مقابل آدم ها با متانت داشتن میتوانند به جایگاه اصلی خود برسند».
بیآبی در خصوص مشکلاتی که برای اجرای این اثر داشته عنوان کرد: «در بازبینی، رده سنی برای تماشاگران در نظر گرفته شده است که همین امر ما را مجاب به ایجاد برخی از تغییرات کرده تا امکان دیدهشدن نمایش برای کودکان بیشتری را به وجود آید. اینکه هیات بازبین ردهبندی بالای 10 سال برای این اثر در نظر گرفته به نگاه سلیقهای آنها باز میگردد».
وی تاکید کرد: «با توجه به اینکه این اثر نمایشی جنبه طنز دارد قطعا برای مخاطب خود قابل توجه است. من فکر کردم که اگر نمایش صرفا جنبه آموزشی داشته باشد برای مخاطب خود که کودکان هستند خستهکننده میشود در حالی که با ایجاد موقعیتهای طنز میتوانیم توجه تماشاگر را جلب کنیم».
بیآبی در خصوص پیشبینیاش نسبت به میزان استقبال تماشاگران گفت: «با اینکه رده سنی برای نمایش در نظر گرفته شده اما من مطمند هستم که اگر کودکی به تماشای این اثر بنشیند، نمایش «خاله سوسکه» مدتها در ذهنش باقی خواهد ماند و حتی ترغیب به دیدن چندباره آن میشود».
وی درباره حمایت انجمن هنرهای نمایشی استان تهران نیز تاکید کرد: «انجمن نمایش هر آنچه که در وسعش داشته را از این گروه دریغ نکرده است. در این میان امیر حسین شفیعی تنها کسی است که دغدغههای ما را با دیالوگهای خود کم کرده و همیشه پیگیر مشکلات گروههای نمایشی بوده است».