در حال بارگذاری ...

بیانیه مجمع عمومی و هم اندیشی انجمن هنرهای نمایشی استان تهران منتشر شد

بسم الله الرحمن الرحیم

بیانیه مجمع عمومی و هم اندیشی انجمن هنرهای نمایشی استان تهران

 

نرم نرمک می رسد اینک بهار

خوش به حال روزگار

سلام

سالی گذشت و سالی در آستانه ی ورود است ، باز هم هنروالای تئاتر غم ها و خوشی هایش را به مدت دوازده ماه با هنرمندان و مخاطبینش قسمت کرد ، خوشا آنان که در این دوازده ماه مهربانی کردند با هنر و هنرمند نجیب عرصه های نمایش و وای بر آنانکه کاری از دستانشان بر می آمد و کوتاهی کردند و یا خدایی ناکرده سنگ راه شدند ، سال دیگری بر ما گذشت و خواسته ها و آرزوهامان هنوز بر دل است و عشقمان بر سینه ، هنوز تئاتر می اندیشیم و هنوز تئاتر می گوییم ، هنوز به گستره ی زندگی پر از مهرمان نفرت را وارد نکردیم و هنوز هم بدی ها را با لبخند پاسخ گوییم که این رسالت هنر است ، هنری والا که به مشت در برابر مشت معتقد نیست و فضای گفتمان را مناسب ترین عرصه برای حل مشکلات می داند .

امروز پانزدهمین روز از آخرین ماه سال ،گرد هم آمدیم که بار دیگر تجدید میثاق کنیم با آنچه عمرها رابر سرش گذاردیم و خواهیم گذاشت، قرار است باز هم برای یکسال دیگر این عاشقی را تمدید کنیم ، که این تمدید سالیانه فقط بهانه است وگرنه همه نیک می دانیم که " حلقه ای بر گردنم افکنده دوست / می کشد هر جا که خاطرخواه اوست" .

اما خواسته هایی ذهن مان را اسیر خود کرده ، خواسته های به حقی که در این سالیان به جبر زمانه از ما دریغ شده و کم کم می رود که به فراموشی سپرده شود . اما ما  اینجا این خواسته ها را مکتوب و امضا می کنیم تا همچنان که نام بلند تئاتر بر سینه هایمان حک شده ، این نوشته هم بماند تا آیندگان بدانند ، مردمی از جنس تئاتر در پانزدهمین روز از اسفند نود و شش اعلام کردند هرآنچه می خواهند و به لطف پافشاری و پایمردی شان خیلی زود به همه ی این خواسته ها  و مشکلات فایق آمدند.

اما آنچه ما خواستار آنیم :

اجرای مدون و مداوم تئاتر در شهرستان های استان تهران از دیرباز خواسته ی به حق انجمن هنرهای نمایشی استان تهران بوده و امید داریم که با همکاری و کمک ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ها و نه خدایی ناکرده سنگ اندازی آنان ، این مهم در سال 97 محقق شود و این اجراها با پرداخت کمک هزینه که اصلی مهم و اساسی است ،  سر و سامان بگیرد و سال 97 ، سالی با اجراهای مداوم  و جذاب در تمام شهرستان های استان تهران باشد .

سالهاست که مجتمع های فرهنگی و هنری در شهرستان های مختلف استان تهران به اشتباه به موسسات و مراکز خصوصی واگذار می شود . انجمن هنرهای نمایشی ضمن محکوم کردن این رویه ، خواستار آن است که اگر بنا بر اصلاح نیست و هنوز این واگذاری ها صورت می پذیرد ، این انجمن و دیگر انجمن های هنری در اولویت قرار بگیرند و مدیریت این مجتمع ها به انجمن ها واگذار شود ، کمترین خواسته ی انجمن هنرهای نمایشی در اختیار گرفتن مدیریت تام و کمال سالن های تئاتر است که مصداق دقیقِ "سپردن کار به کاردان " خواهد بود .

در ابتدای سال پیش رو بودجه ی انجمن هنرهای نمایشی استان مشخص و  مصوب شود و طبق تقویمی معین و مدون به حساب این انجمن واریز شود . هنرمندان تئاتر از بد عهدی ها و بد قولی های مالی طی این بیش از دو دهه به ستوه آمده اند ، مطالبات هنرمندان این انجمن ، گاهی به سه سال و حتی بالاتر هم می رسد و هنوز هیچ اتفاقی در جهت دریافت این مطالبات رخ نداده . پس موکداً خواستار آنیم که در سال پیش رو به شدت از این بد عهدی ها پرهیز شود.

مبحث مهم دیگر برگزاری جشنواره تئاتر استان تهران است که سال گذشته شاهد آن بودیم که انجمن هنرهای نمایشی با بودجه ای به مراتب پایین تر از سالهای پیشتر جشنواره ای برگزار کرد با کیفیتی بیشتر، که این خود موید آن است که مدیریت و برنامه ریزی این جشنواره از این پس بایستی به طور کامل در اختیار انجمن هنرهای نمایشی استان قرار گیرد . اما با بودجه ای مشخص و منطقی همراه با برنامه ریزی بلند مدت ، اینکه کمتر از دو ماه از سر اجبار و کمبود بودجه جشنواره به انجمن محول شود دیگر پذیرفتنی نیست و در ابتدای سال می بایست بودجه ی جشنواره مشخص شده و برگزاری آن کاملا در ید انجمن استان قرار گیرد و لازم است بودجه ی این جشنواره طوری پیش بینی شود که همه ی ظرفیت های استانی را شامل شود .

سالانه تقریبا شش جشنواره داخلی در شهرستان های استان تهران برگزار می شود که بعضی از آنها ورودی جشنواره تئاتر استان تهران هم محسوب می شوند و سهمیه  به این جشنواره می دهند . حال آنکه هیچ گونه حمایتی از این جشنواه ها بعمل نمی آید و بعضاً روسای شعبات انجمن در شهرستان ها برای برگزاری این جشنواره به دردسر و مشکل می افتند و گاهی هم مجبور به پذیرفتن ورود افراد غیرکارشناس در امور اجرایی و برگزاری می گردند که این برای تئاتر استان بسان سمی کشنده است . لذا یکی دیگر از خواسته های امضا کنندگان این سطور حمایت همه جانبه و رسمیت بخشیدن به این جشنواره های داخلی است که امیدواریم هر چه سریعتر این امر میسر شود .

فصل تئاتر ، طرحی است برای آشتی دادن و علاقمند کردن مردم شهرهای مختلف با هنر تئاتر ، که برنامه ریزی و هماهنگی اولین دوره ی آن به صورت پایلوت و آزمایشی  در سال 96 در شهرستان دماوند انجام شد و این فصل از اردیبهشت ما  آغاز به کار خواهد کرد، امیدواریم که در سال 97 و سال های آینده ، با حمایت مالی و معنوی کامل از سوی ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان های استان تهران ، پروژه فصل در دیگر شهرستان های استان هم اجرایی شود .

هفتم فروردین ماه روزجهانی تئاتر است و این روز در تمام دنیا با برگزاری مراسمات مختلف گرامی داشته می شود . چند سالی است در ایران هم در  این روز(به جای اردیبهشت ماه که از ابتدا هم موضوعیت نداشت)  جشن های مختلفی برگزار می شود و از هنرمندان و فعالان حوزه نمایش قدردانی به عمل می آید . اما متاسفانه انجمن هنرهای نمایشی استان تهران و هنرمندان تئاتر این استان از این جشن تئاتری محروم اند و هر سال با بهانه هایی چون نبود بودجه و امثالهم این روز در استان تهران گرامی داشته نمی شود . ما هنرمندان هنر نمایش در استان تهران به صورت جدی خواستار برگزاری این مراسم در روز تئاتر یعنی هفتم فروردین ماه به باشکوه ترین شکل آن هستیم و این را یکی از حقوق اصلی خود می دانیم که در روزی در که همه ی دنیا متعلق به هنرمندان تئاتر است بتوانیم جشن بگیریم و از زحمات آنان که طی یک سال گذشته و سالیان پیش تر برای این هنر عرق ریختند و تلاش کردند قدردانی کنیم و فکر می کنیم آنقدر بر سر ادارات فرهنگ و ارشاد در سطح استان منت داریم که این یک روز را از آنان متوقع باشیم .

هنرمند تئاتر روحی بلند و ظریف دارد ، شاید گاهی برای گرفتن حقوق حقه ی خود ساعت ها مجبور به نشستن پشت درب اتاق مسئولی شود اما این هیچ گونه مجوزی به هیچ فرد مسئول و یا  غیر مسئولی نخواهد داد که احترام هنر و هنرمند را حقیر بشمارد ، انجمن هنرهای نمایشی استان تهران با قدرت در حمایت از احترام هنرمندان این انجمن در مقابل هتاکان و آنان که به هریک از اعضای این انجمن بی حرمتی کنند خواهد ایستاد و تا استیفای کامل حقوق اعضایش  لحظه ای از پای نخواهد نشست .

و در پایان به احترام  همه ی آنانکه به اندازه ی سر سوزنی ناچیز برای اعتلای این هنر گام بر می دارند ، کلاه از سر بر می داریم و قدردان زحماتشان خواهیم بود و برای آنانکه در مسیر حرکت این هنر خلل وارد می کنند هم آرزوی اصلاح و بازگشت به مسیرصواب و  ثواب را داریم .

ای دل من گرچه در این روزگار
جامه رنگین نمی‌ پوشی به کام
باده رنگین نمی ‌بینی به جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که می ‌باید تهی است
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار
گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ

انجمن هنرهای نمایشی استان تهران

15 اسفند ماه یک هزار و سیصد و نود و شش

 

 

 

 

 




نظرات کاربران