در حال بارگذاری ...
نقدی بر جشنواره تئاتر دانش آموزی

تئاتر مدارس در بن بست (قسمت اول)

هنر در یک جامعه نشانه خردجمعی و میزان سطح تفکر و فرهنگ اجتماع است.

اگر زبان بین الممالکی یک جامعه زبان مشترک هنرباشد انتقال مفاهیم و صدور ایدئولوژی هابه سهولت وباعمرطولانی تر و تاثیر بیشتری صورت میگیرد. حال اگر این خردورزی و هنرگرایی و به زبان مشترک رسیدن در ایام تحصیل و کودکی شکل بگیرد قطعا ماناترخواهدبود.

حال اگر این هنرگرایی و خردورزی در یک مجموعه و بسته فرهنگی وهنری به نام تاترکه مجموعه ای از هنرهای هفتگانه را درخود دارد اجراشود قطعانتایج بارزتری خواهدداشت.

چند نکته

یک

این مقاله درنظرنداردکه مجری طرح یامسئولیت شناسی کندبه این شکل که چه کسی مسئول ایجادیامجری طرح است؛بلکه درنظردارد به کشف سوء اثرهای حاصل از مدیریت حراستی و اداری بر آنچه را که به عنوان هنر تاتردانش آموزی میشناسیم و البته غالب جشنواره ای آن بپردازد

دو

این مقاله درنظر ندارد راهکارو شیوه نامه نوینی بر سیستم وزارت اموزش وپرورش بیفزاید.

سه

این مقاله درنظر دارد به این سوال پاسخ بدهد که: چرا بااینکه سالهاست جشنواره تاتردانش آموزی درحال برگزاری است هنوز نتوانسته از یک سطح معین بالاتربیاید و چرا خروجی آن نه فرهنگی بوده ونه هنری؟

علت این سوال و ادعای کم اثر بودن این روند بر دو مطلب استواراست:

اول عدم پرورش و رشد سطح خود نمایشها از یک کار بی بنیه به یک نمایش شسته رفته

دوم هُرهُری کاری و سری دوزی های نمایشی مدارس و ادارات تابعه فقط برای رفع تکلیف معاونت های پرورشی

سوم عدم اعتنابه جایگاه واقعی تاتردانش آموزی و نگاه سخیف به آن

چهارم عدم استقبال مدارس به این شیوه به عنوان یک عنصر آموزشی نوین که سالهاست در غالب تاترپداگوژیک در جهان پیشرو مطرح است.

اما بعد

دراینکه رسالت واحدهای آموزشی ارائه موادآموزشی و تربیت علمی افراداست شکی نیست اما چندسوال همیشه مطرح است

اول آیا آموزش صرف نیاز بشری است؟

دوم آیاتعاملات اجتماعی و رشد سطح فرهنگی فقط در فرمولهای ریاضی وشیمی و فیزیک نهفته است؟

سوم آیا ذات کمالجوی بشری با دروس بی اثر و کم اثر سیستم آموزشی به غنای موردنظرش خواهدرسید؟

چهارم آیا علوم آکادمیک صرف میتواند روح بشری را به کمال برساند؟

آنچه واضح ومبرهن است آن است که ما در کلام حضرت الله نیز اشاره ای ناب داریم بر این نکته که اول یزکیهم و دوم یعلمهم(سوره جمعه) پس تزکیه بر تعلیم مقدم است.

با توجه به این مسئله اولین آسیب جشنواره تاتردانش آموزی رخ عیان میکند که باتوجه به تاکید سیستماتیک آموزش وپرورش بر تعلیمِ مقدم برتزکیه که باعث شد سالها بخش معاونت پرورشی آن نیز تعطیل شود پس تاکید بربرگزاری این بخش و هزینه های هنگفت بخشنامه وحق الزحمه داوران و هزینه های جاری و اردوهای رقابتی و همچنین هزینه وقت دانش آموزان و مدارس وتعطیلی کلاسهاو بیکاری معلمین وغیره چه محلی ازاعراب دارد؟

آیااین مسئله به ذهن متبادرنمیشودکه قصدازاین همه هزینه صرفاارائه بیلان و گزارش بازی های جنون آمیز برای دهه مبارک فجر است و سیستم ومدارس صرفابااین بازی عریض وطویل درصددعرض ارادت به نظام هستند؟ و آیا برای این عرض ارادت وگزارش رد کردن راهی بهتروکم هزینه تراز به مسلخ کشیدن هنر نمایش ندارند؟که به هرضرب و زوری وبابی کیفیت ترین شکل به ارائه آثاری ضعیف وسخیف ودمِ دستی که حتی درحدواندازه استعدادهنری دانش آموزان باهوش ایرانی نیست پرداخته میشود.که همین ارائه بی کیفیت آثارموجب تربیت مردمانی بی انگیزه و سطحی نگر به عنصرفرهنگ و هنر وابتذال گرا در زمینه هنرهای نمایشی میشود.

این عملکردموجب تربیت نسلی منزجرو منفعل وبی هویت نسبت به ابزاری میشودکه میتواندبرای تربیت وتقویت اصول بنیادین دین ونظام به کارگرفته شود. این نگاه سخیف پرور گاهی آنقدر رو ارائه میشودکه گویی دستهای پشت پرده در حال تربیت و هدایت عامدانه نسل چهارم انقلاب در برابر خرد به سوی بی خردی است. به معنی واضح تر آنکه عده ای غافل یا معاند در صدد هدایت های خاص ذهن دانش اموزان به سوی اغراض پلید خود هستند.

برآیندوآثاراین هدایت عامدانه به سوی تعریف سطحی ازهنر وبی تفاوت بارآوردن مردمان نسل آتی را میتوان در حوادث پیرامون دید

به معضلات اجتماعی نگاهی بیندازیم خواهیم دیدکه میتوانستیم باتقویت خردورزی و همچنین ابزارخرد پرور مانند هنرتاتر خیلی ازاین بداخلاقیهارا ازجامعه زدود.

متاسفانه سیستم آموزش وپرورش ایران به سبب تفکر محافظه کارانه و افراطی خود دربرخوردبا ابزارهای آوانگاردوتوسعه طلبانه و باهدایتها وممیزیهای بشدت جهتدارخودوپنهان شدن این پلیسبازیهای ایدئولوژیستی پشت اسم و کاریزمای دین ومذهب و استفاده ترفندآمیز و  ابزاری از دغدغه جلوگیری ازانحطات باعث انحطات مضاعف وتقریب وگرایش دانش آموزان به مراکزی بسیار بازتر و بی پرواتر اجتماع شده که اثرات آن به شدت مخرب تر از حذف یا تعدیل شدید حکمفرما در سیستم آموزش و پرورش است.

اشکالاتی که از عدم توجه به رسالت واقعی جشنواره دانش آموزی در ایام الله دهه فجر پیش آمده کم نیست.

ادامه دارد...  

رسول حق شناس




نظرات کاربران