در حال بارگذاری ...

نخستین روز جلسه نقد وبررسی آثار اجرا شده در بیست سومین جشنواره تئاتراستان تهران

جلسات نقد و بررسی آثار ره یافته به بیست و سومین جشنواره استان تهران طی روزهای جشنواره از ساعت ۳۰/۱۵ در سالن سینما پردیس تئاتر تهران با حضور منتقدان برگزار میشود.

جلسه نقد و بررسی نمایش های روز اول جشنواره  استانی استان تهران با حضور دو تن از منتقدان حبیب الله دانش ومهدی نیک آبادی و با مجری گری عباس ایمانی با بررسی چهار نمایش « خانواده دوست داشتنی من» به نویسندگی و کارگردانی محمد رفیعی و نمایش «بیمار»به نویسندگی و کارگردانی محمد یزدی ، «نمایش آنکه گفت آری و آنکه گفت نه» به کارگردانی  هومن رهنمون و «مرگ یزدگرد »به کارگردانی کورش ولیدی   ساعت ۱۵.۳۰ درسالن برگزار شد.

در ابتدا نمایش «خانواده دوست داشتنی من» به کارگردانی و نویسندگی محمد رفیعی یک نوع کمدی موقعیت محلی  که بر پایه و اساس آن  اصل در رابطه هاست و دارای پنچ کاراکتر تشکیل شده است و  که کاراکترها بجای اینکه به شخصیت نزدیک نمی شوند رو به  تیپیکال شدن هستند  که این خود لطمه بزرگی به کار میزند و از دیگر معایب کار دارا بودن لهجه برای بازیگران دیده شده است.

کارگردان توانسته با ایجاد موقعیت باعث خلق موقعیت  کمدی موقعیت شود  و جاهایی از نمایش  به کمدی رفتار  کشیده میشود و رویداد ها و کنش ها  طوری چیده شده اند که که تماشاچی خسته نشده و تا اخر نمایش دنبال میکند و  هر اتفاق زاییده اتفاق بعدی است .

نمایش «آنکه گفت آری آنکه گفت نه»  به نویسندگی برتولد برشت  که از سردمداران نمایش های آموزشی است انتخاب خوبی است بلحاظ فضای آموزشی که بصورت کارگاه انجام شده است و حضور فرمالیستی بازیگران انقدر تکرار و زیاد است و اجازه فهم از تماشاچی گرفته شده و حجم حضور و استفاده از  فرم  اجازه تفکر را از تماشاچی گرفته و این خود با انچه برشت میگوید مغایر است.

و بیشترین مطلبی که میتوان از اجرای آقای رهنمون برداشت کرد  چطوری با  احترام به یکدیگر به هم  نه بگوییم بگذاریم ونکته دیگر تعلیم بازیگر در دوره کلاس های آقای رهنمون بوده است که بخوبی انجام پذیرفته ولی  و  در تعلیم مخاطب کمی نمایش می لنگد وزیباشناسی اعراب کننده ای و  اضافه کاری های زیادی که در اجرا می بینیم  ما را مرعوب میکند و با اصل فاصله گذاری که برشت سردمدار اوست مغایر است و در پایان بیشتر به وجه اولیه تئاتر سرگرمی است پرداخت شده است.

کار بعدی نمایش «بیمار» از شهرستان ملارد به کارگردانی محمد یزدی در یک فضای دوگانگی مستند و رئالیسم میگذرد و شیوه برخورد ان با مخاطب درست نیست و مخاطب ارتباط درستی با نمایش برقرار نمی کند و شاید حوصله اش سر برود که تا پایان نمایش بنشیند تا کارگردان منظور و مقصود خود را ادائه دهد.این نمایش شاید دارای ایده جدید و بسیار خوبی است و اصلا خوب پرداخت نشده است و باید از یک مدیوم دیگرمانند سینما یا سریال های ترکیه ای 90 قسمتی  برای پرداخت استفاده کرد .

نمایش بعدی «مرگ یزدگرد» به نویسندگی بهرام بیضایی بود که مورد نقد و بررسی قرار گرفت .در ابتدا منتقدین محترم بر این اصل که  گذاره های مشترک بین فضای نمایش و زمان حال بسیار دور هستند ،  وجه ارتباطی ببن اثر و مخاطب حال بخوبی برقرار نمیشود رای مثبت دادند و اضافه کردند که  نمایش بهتر می بود تا بصورت  مینیمالیستی اجرا میشد و چرا باید متنی که با فضای حال جامعه فاصله زیاد دارد اجرا شود .جلسه در ساعت  30/16 دا تشویق حاضران به اتمام رسید.




نظرات کاربران