در حال بارگذاری ...

پیام هیات رئیسه انجمن هنرهای نمایشی استان تهران به مراسم تجلیل از پیشکسوتان دماوند

آیین نکوداشت هنرمند پیشکسوت تئاتر دماوند سیاوش فضلی در شهرستان دماوند برگزار شد.

به گزارش تئاترتهران, انجمن هنرهای نمایشی استان تهران در راستای برپایی آیین نکوداشت پیشکسوتان تئاتر شهرستان های استان تهران، از سیاوش فضلی تقدیر کرد.این انجمن به پاس سه دهه تلاش سیاوش فضلی در عرصه کارگردانی و بازیگری تاتر شهرستان دماوند، آیین نکوداشت برپا کرد.
این مراسم نکوداشت که چهارمین  آیین تجلیل و گرامیداشت هنرمندان شهرستان های استان تهران به شمار می رود، در ۳۰ دی ماه سال جاری با حضور مسئولین و هنرمندان در مجتمع فرهنگی کوثر برگزار  شد.
سیاوش فضلی از سال ۱۳۷۳ تا ۸۵ مسولیت انجمن نمایش شهرستان دماوند را به عهده داشته است و در این  سال ها نمایش های مجلس گل ، بازی با عروسک ها ، خنجره ها ، صیقل و...... ا  کارگردانی و در شهرستان دماوند اجرا کرده است .

به همین مناسبت هیئت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی استان تهران پیامی منتشر کرد.

به نام خدا
تئاتر یک ضرورت است یا فقط ابزار تفنن؟
شاید هردو.
حوزه ی فعالیت انجمن هنرهای نمایشی بیشتر معطوف به شهرستان هاست از این رو ما باید در جریان روشنگری و تفسیر چگونگی تعامل ، هم در حوزه ی امور صنفی هم در رابطه با نهاد های دولتی مرتبط مداوم روزآوری کنیم.
نگاه مخربی که گاه و بیگاه با آن مواجهیم عبارتست از معرفی تئاتر تحت عنوان ابزاری غیرجدی و یا فعالیتی شبیه فعالیت های فوق برنامه ی مدارس متشکل از آدمهائی که خیلی جدی نیستند و باید موقع یادآوری آنان با لبخندی ملیح از آنچه پیش آمده عبور کرد.
اگر هم در جائی مواجه با اصرار بیش از حد عده ای جوان فعال در این حوزه شده باشند در قدم اول جملاتی شبیه این شنیده خواهد شد. شهرستان جای این کارها نیست بروید تهران هر کاری خواستید بکنید.
رفتارهای بعدی به ترتیب تغییراتی خواهند داشت مثلا ایجاد فضای مناسبی برای اینکه خودما پشت سرهم بدگوئی کنیم و ترور توسط خودما علیه ما صورت بگیرد. در پابان هم بی اعتنائی ، سنگ اندازی و اگر لازم شد مواجهه ی مستقیم که منجر به قهرکردن ، آزرده شدن و یا به هرترتیب خروج از صف تولیدکنندگان تئاتر ، که باز هم به خواست خودما انجام شود. به این ترتیب و با این گونه ی رفتار سالهای سال است که در تئاتر شهرستان ها با فضائی عقب مانده، درگیر و عموما عصبانی مواجه هستیم.
روشنگری از این لحظه به عنوان ضرورت خود می نماید.
اگر بدانیم که تئاتر یک ضرورت است و برای گسترش عقلانیت و اخلاق در جامعه بیشترین تاثیر را خواهد داشت نه آن را تضعیف می کنیم نه به سادگی اجازه ی تضعیف شدن می دهیم.
دوستان
بادقت و درایت عمل کنید.
نسل جدید باید از نقاط قوت و ضعف نسل های پیش از خود عبرت بگیرد.
ما به هر ترتیب و با هر میزان سختی توانستیم تئاتر را در تمام شهرستان ها زنده نگاه داریم.
اما همیشه دیگران مقصر نیستند گاهی مشکلات و موانع  ریشه در خطا های خودمان دارند.
ما خیلی آگاه و ظریف در لحظات تخریب اتحادمان عمل نکردیم. گاهی که یکی از ما  مجبور به ترک دنیای تئاتر یا ترک وطن شد ما تنهایش گذاشتیم. عکس العمل نشان ندادیم. ما گاهی صف بندی های ایدئولوژیک را به رسمیت شناختیم و اجازه دادیم بیماری های سیاسی در تئاتر هم رخنه کنند. با دوستی که  به هردلیلی تئاترش را نمی پسندیدیم در یک صف صنفی قرارنگرفتیم . همدیگر را تضعیف کردیم. اجازه دادیم با تکیه به رنجش های فردی بتوانند تفرقه را بین ما حاکم کنند.در نتیجه مدام از هم دور شدیم. هر چه بیشتر از هم فاصله گرفتیم عشق جایش را با تنفر عوض کرد. گاهی فکر کردیم هرچه میدان خالی تر باشد درخشش ما بیشتر خواهد شد ولی تجربه به همه ی ما ثابت کرد که هر چه بیشتر یکدیگر را در آغوش بگیریم و هرچه میدان شلوغ تر باشد اتفاقا درخشش یک یک ما بیشتر ممکن خواهد بود.
و در پایان ما یک کار مهم دیگر هم انجام دادیم.
صادقانه خودمان را نقد کردیم خطاهایمان را دیدیم و امروز برای رفع آنها در تلاشیم.
اگر سالها پیش سیاوش فضلی ها در اعتراض به شکل مدیریت مدیران وقت کناره گرفتند و ما سکوت کردیم امروز خودمان را نقد کرده و رفتارمان را اصلاح نمودیم. امروز به سراغ پیشکسوتانمان رفتیم و به هر شکلی که بود آنها را راضی کردیم که یک بار دیگر به خانه باز گردند. این کار برای ما انجام وظیفه و یا یک رفتار سیاستمدارانه برای طرح آن در شرایط مقتضی نبود. این عمل عاشقانه ترین پیام ما را با خود به همراه داشته است.
شاید همین پیام موجب پاسخ مثبت آنها به ما بوده است.
ما یک بار دیگر به سیاوش فضلی و تمام کسانیکه در حوزه ی تئاتر قدمی برداشته اند با صدای بلند می گوئیم که دوستتان داریم.
عزیزان نسل جدید تئاتر شهرستان ها !
مارا دقیق ببینید.
اشکالات عملکرد مارا بررسی کنید.
خطاهایمان راتکرار نکنید. آنچه ساختیم را هم تخریب نکنید.
در میدان بمانید.
انجمن هنرهای نمایشی استان تهران
مراسم نکوداشت سیاوش فضلی
سی ام دی ماه یکهزاروسیصد و نود و شش.
دماوند




نظرات کاربران