در حال بارگذاری ...
به بهانه اجرای نمایش « آنکه گفت آری آنکه گفتم نه»

آنکه گفت برشت، آنکه گفت استانیسلاوسکی

یادم هست اواسط دهه هفتاد بود که زنده یاد حمید سمندریان نمایش دایره گچی قفقازی، نوشته برشت را در تئاتر شهر به روی صحنه برد.

مجید قربانی؛ تا آن زمان هر وقت صحبت از برشت و فاصله گذاری منتسب به او می شد از خودم سوال می کردم چه دلیلی دارد که نمایشی از برشت و شیوه فاصله گذاری او در کشور ما اجرا شود؟، چرا که معتقد بودم شیوه برشت از دل جامعه ای پدید آمده که شیوه استانیسلاوسکی را تجربه کرده و پشت سر گذاشته و خواستگاه آن ایستادن در مقابل اجراها و سبک استانیسلاوسکی که تماشاگر را غرق در حس و متاثر از احساس می کرد بود و تاکید داشت که تماشاگر نباید تحت تاثیر احساس در نمایش قرار بگیرید بلکه باید آگاهانه و از سر تعقل با نمایش روبرو شود.
 و از نظر من در کشوری که هنوز ارتباط نمایش با تماشاگرش برقرار نشده چرا باید بفکر فاصله گذاری بود.
اما زمانی که اجرای دایره گچی قفقازی روی صحنه رفت استاد سمندریان با هشیاری و واقع بینی و دوری از پیچ و خم های تئوریک نمایش برشت را به شیوه خودش و بر اساس ارتباط با تماشاگر اجرا کرد و اتفاقادر بروشور توضیحی با این مضمون که او با قصد و شناخت این شیوه را انتخاب کرده است به مخطبانش داده بود.
دیشب که اجرای« آنکه گفت آری آنکه گفتم نه» نوشته برشت به کارگردانی هومن رهنمون را دیدم خاطره اجرای دایره گچی قفقازی استاد سمندریان برایم زنده شد.
هومن رهنمون نیز ضمن روایت جان کلام متن برشت، ارتباط خوبی با تماشاگر خود برقرار می کند و این اتفاق مهم زمانی ارزشمند تر می شود که می بینیم نمایش توسط یک گروه جوان و هنرجویان یک کارگاه نمایشی اجرا شده است.
آرزوی درخشش برای این گروه جوان و آرزوی خاطره شدن این اجرا برای مخاطبان آن.
 




مطالب مرتبط

نظرات کاربران