نگاهی به نمایش عروسی بانو گشسب به بهانه اجرا در بیست و پنجمین جشنواره تئاتر استان تهران
دلتنگ مثل ما، سرمست مثل آنها
برقراری ارتباط بدون گسست با تماشاگر، انتقال ساده و روان قصه، رسیدن به مولفه های سرگرمی و مهمتر از همه داشتن اصالت هنری مشخصه هایی ست که بسیاری از گروه های نمایشی به دنبال آنند و شما همه را میتوانید در گروهی بیابید که غیر از کارگردان- بازیگر اثر، بزرگترین بازیگر حاضر در صحنه اش شاید متولد نیمه دوم دهه 80 باشد!
مولفه هایی که ما مدتها در نمایشهای مختلف فقرش را حس میکنیم و دلتنگ آنیم، تعدادی دختر و پسر کودک و نوجوان سرمستانه روی صحنه ارائه میکنند. سمیه آباده نه صرفا در عروسی بانو گشسب بلکه در آثار اخیرش موفق به ایجاد اتمسفری شده است که در آن هر بازیگری فرای جنسیت و سن و سالش در آن ذوب میشود.
عروسی بانو گشسب اثری با مولفه های نمایش های سنتی ست که قصه ی کهنی از شاهنامه را روایت میکند و البته پارودی وار به مسائل روز هم سرک میکشد. اثر سرمست و شاد که براحتی با تماشاگر ارتباط برقرار میکند و منجر به سرگرمی میشود.
طراحی لباس و صحنه ی ساده اما مولفه مند و موثرش در کنار موسیقی که تلفیقی از اجرا زنده (هرچند کم رمق و پر ایراد) و پلی بک های انتخابی ست، بسیار کارساز افتاده است. موسیقی رنگ آمیزی حرکات گروهی و طنازانه ی بازیگران میشود و لابلای اجرای پر طمطراق و پر انرژی اثر قرار میگیرد و گویی یک ساعت نمایش در چند دقیقه میگذرد. میزانسن های پر تعداد و متنوع کارکرد چند وجهی پیدا میکند و گهگاه بازیگران را تبدیل به اکسسواری برای اجرا میکند و کارگردان ناهماهنگی ها و اشکالات کوچک گروهی را در میان همین تنوع پنهان میکند. بازیگران یکی پس از دیگری صحنه را دست میگیرند و تک به تک روی صحنه عرض اندام میکنند و صحنه را به دیگری میسپارند. در کنار بازی درخشان سمیه آباده که جدا از همراهی و هدایت بازیگرانش روی صحنه خوش میدرخشد بازیگر نقش زال نیز (که نامش را متاسفانه نمیدانم) آینده دار و خوش آتیه مینماید. البته تمیز دادن بازیگران بهتر میان تعداد بازیگران که همگی به خوبی ایفا نقش میکنند کار بسیار مشکلی ست اما نمیشود از تلاش و تاثیر چهار بازیگر نقش رستم و گیو و پسر و دختر کودک نمایش چشم پوشید.
عروسی بانو گشسب یک بار دیگر به تلخی به ما یادآوری میکند که ساختار زندگی سنتی و گذشته ما در تمامی ابعاد، دارای فرهنگی بذله گو، شاد و مفرح بوده است. شادی مبتنی بر شعر و موسیقی و رقص و آواز! به راستی چه بر سر ما آمده؟!
با قلبی آکنده از شادی در اجرای شما
خشایار پیرعلمی - منتقد