در حال بارگذاری ...
به بهانه اجرای نمایش ناگهان زود دربیست وپنجمین جشنواره تئاتراستان تهران

مراقب این بلور مینیاتوری باشیم

نمایش ناگهان زود یک درام اجتماعی رئالیستی است. وقتی پا به چنین عرصه ای می گذاریم با چالش های اجرایی مواجه می شویم که از آن گریزی نیست مانند احساس نیاز به طراحی صحنه  و اجرای دکور رئالیستی ، توجه به جزئیات و پرداختن به ظرافت ها که از مهمترین مولفه های نمایش های رئالیستی است.

حال ببینیم نمایش ناگهان زود در مواجه با این شرایط چگونه عمل کرده است.

 صحنه یک حمام کوچک در یک خانه کوچک در شهر مشهد است که قطعا به واسطه موانع مالی ، کارگردان امکان اجرای کامل دکور اش را نداشته و در نتیجه اجرا از این منظر ضربه می خورد. البته کارگردان می توانست با کشیدن پرده ای در سمت چپ صحنه مانع دیده شدن شخصیت پسر  جوانی که برای لحظاتی وارد صحنه می شود می شد یا فکری به حال لباس و بازی و حضور او می کرد اما نمایش نقاط قوت بسیاری دارد که می توان از این سهل انگاری گذر کرد.

نمایش در واقع یک مونولوگ است به غیر از چند دیالوگ کوتاه پسر جوان که قرار است صدایش شنیده شود.

زنی در قبال دریافت پول می پذیرد تا صیغه مردی (که او را حاج آقا می نامند) شود که از همسر خودش صاحب فرزند نمی شود تا برای آنها بچه ای به دنیا بیاورد اما حالا که او سه ماهه باردار است همسر حاج آقا فوت می کند و زنی که رابط این معامله است او را در حمام حبس می کند و در انتهای نمایش به اتفاق حاج آقا برمی گردد.

مهدی صالحیار به عنوان نمایشنامه نویس با انتخاب حمام خانه به عنوان صحنه نمایش ایده جذابی را ارائه می دهد و سپس با گره افکنی حساب شده درام خوبی را شکل می دهد و چالشی را ایجاد می کند بین زن ، کودکی که در شکم دارد ، حاج آقایی که حالا زن دوستش دارد و حاج آقایی که به زن به عنوان یک ابزار نگاه میکند.

تشبیه دوش حمام به حاج آقا و گفتگوی زن با دوش حمام از نقاط بسیار جذاب نمایش است.

همه اینها بستر مناسبی را برای بازیگری ایجاد می کند و سمیه آباده به خوبی از عهده آن بر می آید.

گرچه نمایش کوتاه است و پر گویی نمی کند اما سمیه آباده از این فرصت کم نهایت استفاده را می کند و توانایی های خود در بازیگری را بروز می دهد و با بازی حسی خود نقش را باورپذیر می کند.

همانطور که اشاره شد نمایش های رئالیستی با موضوع های اجتماعی که به روابط انسانی می پردازد بسیار آسیب پذیر هستند و همچون یک بلور شیشه ای بسیار ظریف که یک نقاشی مینیاتوری روی آن نقش بسته می مانند که می شود ساعت ها به آن خیره شد و لذت برد اما با کوچکترین ضربه و یا خدشه ای شکسته و نابود  می شوند.

در چنین شرایطی کارگردان ، بازیگران و طراحان به شدت باید موشکافانه به اجرای وظایف خود بپردازند تا نمایش در اجرا موفق شود.

عدم رعایت همین نکته باعث می شود تا نمایش در لحظه پایانی آسیب ببیند. اجرا تا لحظه آخر خوب پیش می رود و با حضور بی مقدمه حاج آقا می توان مطمئن شد که او دیگر به نگهداری این بچه سه ماهه تمایلی ندارد و نمایش با این  تصمیم تلخ می رود که به پایان برسد و زن نیز با گریه تلخی این سرنوشت شوم خود را درک می کند اما به یک باره با  شنیدن صدای پرواز کردن کبوتران حرم و موسیقی معروف تصنیف استاد  کریمخانی نمایش فرو می ریزد و نمایش دچار ابهام بزرگی می شود که آیا حاج آقا می پذیرد که آن زن بچه اش را نگه دارد یا خیر؟

گرچه این پایان بندی و از طرفی دیده شدن شخصیتی که قرار است فقط صدایش شنیده شود به اجرا آسیب رسانده است اما به راحتی می توان با یکی دو اصلاح به یک اجرای ایده ال رسید.

 

چنین باد 

مجید قربانی




نظرات کاربران