امیرحسین شفیعی:
اگر همه چیز خصوصی باشد، تئاتر از هویت اصلی‌اش خارج می‌شود
امیرحسین شفیعی، تهیه‌کننده تئاتر با بیان اینکه در این هنر آنقدر چرخه اقتصادی وجود ندارد که کیسه‌ای برای آن دوخت، گفت اگر همه چیز خصوصی باشد، تئاتر از هویت اصلی‌اش خارج می‌شود.
به گزارش ایران‌تئاتر، این روزها چهار نمایش «انگشتر اسرارآمیز»، «گنجشک مفرغی»، «مبارک و خاتون پرده‌نشین» و «ناگفته‌های هشت سال زنانگی» در سالن‌های نمایشی پایتخت با تهیه‌کنندگی امیرحسین شفیعی روی صحنه است.
شفیعی با اشاره به هزینه‌های سنگین تولید تئاتر گفت: «از اواسط دهه 90 حوزه تولید و تهیه‌کنندگی شکل جدی‌تری به خود گرفته و در حال حاضر به جایی رسیده‌ایم که بدون تهیه‌کننده روی صحنه بردن اثر بسیار سخت است. با این حال متاسفانه تعداد تهیه‌کنندگان واقعی به تعداد انگشتان دست هم نیست اما تهیه‌کنندگان فیک بسیار شده‌اند.»
او ادامه داد: «تئاتر ما احتیاج به سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده دارد تا کارگردان بتواند فقط خلاقانه به تولید اثر هنری بپردازد و مسائل اقتصادی و تامین منابع مالی برای اجرای یک اثر خلاقه به بخش تولید سپرده شود.»
به گفته شفیعی تئاتر بدون حمایت دولتی راه به جایی نخواهد برد و دولت باید به اجرای تئاتر کمک کند. اگر همه چیز خصوصی باشد تئاتر از هویت اصلی خود خارج می‌شود. قرار نیست ما از ریل اصلی تئاتر به بهانه موفقیت چرخه اقتصادی خارج شویم. گروه‌های تئاتری ما نباید مجبور شوند که برای تامین منابع مالی به اجرای هرگونه نمایشی تن بدهند.
او با اشاره به اینکه همه گروه‌های نمایشی نیاز به تهیه‌کننده ندارند، ادامه داد: «برخی از تهیه‌کنندگان که از آن‌ها به عنوان تهیه‌کننده فیک نام می‌برم، تنها مادرخرج کار هستند، درحالی‌که تهیه‌کنندگان واقعی به رونق فروش و کیفیت آثار کمک کرده‌اند و جریانی را در تئاتر ایجاد کرده‌اند که شدیدا به آن نیازمندیم.»
این هنرمند با بیان اینکه هیچ‌وقت حتی یک نفر را به گروه‌های نمایشی تحمیل نکرده است، افزود: «تهیه‌کنندگی تئاتر با سینما کاملا متفاوت است. تئاتر، فرآیند زایش و تولید خلاقانه یک هنرمند است که در گرو یک کار دسته جمعی شکل می‌گیرد و به همین دلیل من همیشه در نقش مشورت‌دهنده، کمک‌کننده و حمایتگر برای به اجرا رسیدن یک اثر بوده‌ام. در تئاتر آن قدر چرخه اقتصادی وجود ندارد که کیسه‌ای برای آن بدوزی.»
تهیه‌کننده نمایش «ناگفته‌های هشت سال زنانگی» گفت: «اثر باکیفیت مخاطب خود را در گذر زمان پیدا خواهد کرد. بازگشت سرمایه هم حتما اهمیت دارد، چراکه بازگشت سرمایه به معنای استقبال مخاطب است اما بازگشت سرمایه به معنای موفقیت یک اثر نیست. تهیه‌کننده باید بداند که برخی از آثار مخاطب خاص دارند، برخی دیگر نه. او باید با شناخت در مسیر تولید اثر قرار بگیرد. همان‌طور که کارگردان باید ایده اولیه خود را برای تولید یک نمایش پرورش بدهد، تهیه‌کننده نیز باید نقشه راه داشته باشد. متاسفانه تهیه‌کنندگان فیک چرخه درست تئاتر را دچار اختلال می‌کنند. تهیه‌کنندگانی که معلوم نیست از کجا آمده و به کجا خواهد رفت.»
شفیعی در پایان گفت: «برای عملکرد قانومند در حوزه تهیه‌کنندگی تئاتر ما نیازمند به رسمیت شناخته شدن از سوی اداره کل هنرهای نمایشی و همچنین قانونمند شدن این فعالیت با ایجاد یک صنف هستیم.»
