نمایشنامه مروارید یک کلاس درس برای نمایشنامه‌نویسان است.

جمعه 19 خرداد آخرین اجرای نمایش مروارید به نویسندگی و کارگردانی قطب الدین صادقی در تماشاخانه ایرانشهر است. تصور می‌کنم دیدن این نمایش برای جوانان از جنبه‌ای و برای پیشکسوتان از جنبه‌ای دیگر بسیار لازم است.

صادقی با نمایش مروارید به هم نسلان خود این پیام را می‌دهد که به داشته‌های علمی‌وعملی گذشته خود بسنده نکنند و همواره به سوی نگاه جدید و به روز کردن داشته‌های خود باشند.

ایشان به نمایشنامه‌نویسان این پیام را می‌دهد که می‌شود مشکل تاریخی نمایشنامه‌نویسی را حل کرد و چگونه یک واقعه تاریخی را دراماتیزه کرد.

صادقی با نگاه کلاسیک و ویژگی‌های همیشه‌گی‌اش ضمن رعایت شیوه و سبک خود از همگام شدن با مخاطب و جامعه هم غافل نمی‌شود. نه مبلغ تکنیکی و ایسمی بی سر و ته می‌زند نه در جا خودش را تکرار می‌کند. نمایشنامه مروارید یک کلاس درس برای نمایشنامه‌نویسان است.

همه‌ی اینها و خیلی دلایل دیگر به این معنی نیست که نمایش مروارید بی ‌نظیر و تکرار نشدنی است چرا که در کارنامه قطب الدین صادقی نمایش‌های موفق تر از مروارید هم وجود دارد.
حتی بازی‌های خوب و بی نقص سروش طاهری و مانلی حسین پور هم بی‌رقیب نیستند .

مهمترین نکته ارزشمند روند و مسیری است که دکتر صادقی در این 20 سال در پیش گرفته و آن دچار تعصب در داشته‌های علنی گذشته خود نشده و به تکرار نیافتاده و از طرفی خود را به مسیر بادی که این روزها در بیشتر سالن‌های خصوصی وزیدن گرفته نسپارده و امضای خود را پای کارش بدون تغییر  اما جذاب تر حفظ کرده است.
مجید قربانی