در حال بارگذاری ...

یادداشتی بر نمایش «خسیس» به کارگردانی مریم کاظمی

مجید قربانی؛ چندی است نمایش «خسیس» نوشته نویسنده شهیر فرانسوی به کارگردانی مریم کاظمی در سالن اصلی پردیس تئاتر تهران به روی صحنه رفته است.

دیروز یادداشت استادی را بر نمایشی خواندم که در آن یادداشت تلاش داشت بگوید تبلیغ نمایش را نمی کند.من نگران نیستم که این یادداشت تبلیغی برای نمایش خسیس مریم کاظمی باشد.

چرا که هنر مظلوم و مهجور نمایش به اندازه کافی مورد کم لطفی قرار دارد و تعارفات ما ضربه دیگری به آن می زند.

نمایش خسیس نوشته مولیر با ترجمه و کارگردانی مریم کاظمی را در سالن پردیس تئاتر تهران دیدم و یک بار دیگر نمایشی یکدست خوش ریتم و مفرح را دیدم که حدود 150 دقیقه تماشاکر را به راحتی با خود همراه می کند و دست به دامن کلیشه رایج برای نجات نمایش ، یعنی استفاده از بازیگران جوان و چهره سینما و تلویزیون نمی شود.

نمایش پر از بازی های خوب است و  چند بازی درخشان دارد مانند بازی  هومن رهنمون ،حسام کلانتری ، افشین زارعی و.... و البته حسین محب اهری که حضور دوباره اش بر روی صحنه به واقع تحسین برانگیز است.

موسیقی همواره در کارهای کاظمی رکن مهمی است و در خسیس هم همینطور و استفاده از تصنیف های فولکلوریک نیز اثر را دیدنی تر و شنیدنی تر می‌کند.

طراحی صحنه و لباس نیز جذاب ، کاربردی و چشم نواز است.

و گذشته از همه‌ی ویژگی های فنی مهمترین خصیصه خسیس انرژی مثبت و دوست داشتنی است که هنگام و بعد از اجرا به تماشاگر منتقل می شود که متاسفانه این روزها کیمیاست.

شاهد این ادعا را می توان مهمترین دلیلی که شاید من را به دوباره دیدن این نمایش ترغیب می کند دانست و آن دلیل  دختر بچه خردسال حدود سه یا چهار ساله نمایش خسیس است.

 




مطالب مرتبط

نظرات کاربران